δεν έχει τέλος

μα καλά τόσο καιρό τι  κάνεις;
μήπως ότι κάνεις και εσύ θα έλεγα...και ο κάθε ένας με τον τρόπο του
στο διάστημα που διανύουμε μετά από την τελευταία σεζόν του χειμώνα 
η κατάσταση είναι βαβυλώνα πραγματικά...χωρίς ουσία και ελαφρώς  περπατάμε
στα τυφλά θα μπορούσαμε να πούμε...
από που να ξεκινήσεις; γιατί έχει αρχή μήπως; για κάποιους έχει ναί για κάποιους 
δεν έχει για άλλους πιό γρήγορα για άλλους πιό αργά για άλλους το ίδιο...
μια αποτυχία μια επιτυχία παράλληλα πλεόν έχει υπωθεί...
ένα φιλί,μια οικογένεια μια βόλτα δεκάδες συζητήσεις τσιγάρα ποτά ξενύχτια αυπνίες
το βλέμμα άλλοτε στον ουρανό και άλλες στο τσιμέντο,σκέψεις συναντήσεις,χιλιόμετρα
επικοινωνίες δίχως απάντηση δίχως νόημα - στην αναμονή.
Ψυχραιμία...ψυχραιμία πόσο;;; Στην απομόνωση,στις σκέψεις σου,ταξίδι στο να ξεγελάσεις τον εαυτό σου σε μια δημιουργία σου στη καλοκαιρινή σεζόν,στην επαναληπτική λίστα του ραδιοφώνου στην επανάληψη της καθημερινότητας,στα ιμέιλ...
Κλείνωντας τα μάτια προσπαθείς να τα αποβάλεις,ξυπνάς και είναι ακόμα εκεί...και τι κάνεις; να ξανακλείσεις τα μάτια δε γίνεται ... ξημέρωσε βγές έξω αντιμετώπισε το λένε
όπως το αντιμετωπίζει ο περαστικός, ο γείτονας, ο φίλος σου, ο επιχειρηματίας, ο εργάτης 
όλοι γύρω σου.
Δύσκολες συνθήκες υπάρχουνε παντού,τα καταπίνεις και προχωράς και να φροντίσεις να μην έρθουνε ποτέ ξανά...δύσκολο και αυτό επίσης.
Νιώθεις να περνά ο καιρός χωρίς να υπηρετείς τα όνειρά σου πώς θα απαλαχτείς από αυτό;
Θα κάνεις αλλαγές,πιθανόν να χρειαστεί και πολλές,ρόδα είναι και γυρίζει...
κηνύγα το...